SERGİLER

Sarkis ‘Bir İkona’ sergisinde, 1986 yılında, İstanbul Çaylak Sokak’taki evinden hareketle oluşturduğu, sokakla aynı adlı yerleştirmesini yeniden inşa etti. Sergiyle o bölgeye, 40’lardan bugünlere göndermeler yaptı.

İki kanallı video enstalasyonu “Yolcular” bir grup insanın İstanbul’da bir otobüs içinde, seçim öncesi ortamda Boğaziçi’ne yolculuklarını anlatır.

Sergide sanatçının fotoğraf ve video çalışmalarından oluşan bir seçkisi yer aldı. Bu görsel çalışmaların tamamı geleneksel Rus anlatım sanatının içinden geliyordu.

Video enstalasyonları, “gazete” ve çizimlerle oluşturduğu sergide sanatçı siyasi gerçeklikleri ele aldı.

Cengiz Çekil zengin bir görselliğin yanı sıra işitsel ögelerle beslenen enstalasyonunda izleyicileri “zaman” hakkında düşünmeye davet etti, ve aynı zamanda şunu sordu: "Akan zamandan bir ‘an’ı koparıp paranteze almak ise sanat, o halde saat kaç?"

Sergide sanatçının 45 parçalık bir dizi fotoğraftan oluşan “Large de vue” adlı eseri, “Model Studies” dizisinden parçalar ve 2 adet video çalışması yer aldı.

Altındere’nin enstalasyonu galerinin kapatılarak, galerinin bulunduğu cadde üzerinde tanınmış bir kişiliğin balmumu heykelinin sergilenmesini içeriyordu

Erkmen’in mekâna özgü enstalasyonu “üst” ve “alt” ile bunların yer değiştirdiği veya ilişkiye girdiği durumlarda ortaya çıkan sonuçlara dair bir yorumdu.

Karamustafa’nın enstalasyonu farklı durumlar, geçmiş, şimdi ve gelecek hakkında filmlerin gösterildiği “kendince bir sinema”ydı.

Eserlerindeki ögeleri notalar olarak kullanıp sessiz müzikler üreten Füsun Onur bu sergisindeki mekâna özgü enstalasyonunda da müziğe ve Duchamp’ın aynı adlı eserine göndermeler yaptı.

Tenger’in heykelsel hacimler ve video çalışmaları içeren enstalasyonu baskı ve sabrın tükenmesiyle ilgili bir yorumdu.