Yetişkinin zihninde çocuk genelde birbirine zıt iki temsille yer alır. O hem ebeveynlerine ait değerli bir nesnedir hem ebeveynlerin kendilerine kıyasla yetersiz bulduğu, gelişmeye, büyümeye ihtiyacı olan bir öznedir. Anne baba olan yetişkinin çocuğa bu ikili yatırımı, uzun süren ebeveynlik uğraşılarının yani çocuk büyütmenin temel hareket noktalarını da oluşturur. Bireyin içinde bulunduğu topluluğa dahil olma içgüdüsü kadar özerk olma içgüdüsü de onun yaşamını yönetir. Bağımsızlığı arayan bu ikinci durum; elde edilmesi, ulaşılması hep bir ötekine karşı verilmesi gereken bir mücadeleyi mi içerir? Ayrıca neden tüm bireyler ve topluluklar için kendi bağımsızlıkları o denli önemliyken ve mücadelesi verilmişken, ötekilerin benzer süreçlerine destek olmak yerine kısıtlamaya, engellemeye çalışırlar? Bu söyleşide bireyselleşme süreci çocukluk ve ergenlik dönemi bağlamında ele alınacak, anne baba ve çocuk/ergen arasındaki sınırlar, aşırı ebeveynlik ve tam tersi eksende erken bireyselleşmede ortaya çıkabilecek sorunsallar tartışılacaktır.
 
Etkinlik herkese açık ve ücretsizdir. Kapılar etkinliğin başlamasından yarım saat önce açılır.

Görsel: Paul de Reus (1963) “Fazla Hızlı Büyüyen Çocuk”. 1993. Ahşap, tekstil, peruk ve elektrikli motor.